Oblicze ikony
3 czerwca – 10 września 2023
Oblicze ikony jest kontynuacją wystawy Charyzmat ikony z roku 2021, która również miała miejsce w Dworze w Stryszowie. Muzeum stryszowskie od kilku lat współpracuje ze Szkołą Malowania Ikon im. św. Józefa w Wadowicach, dlatego też wybór dworu na miejsce eksponowania wystawy z okazji 15-lecia szkoły wydawał się oczywisty. Przygotowania do wystawy rozpoczęły jeszcze w roku 2022 cyklem comiesięcznych wykładów z dziedziny ikonografii. Wykłady były okazją do poszerzenia wiedzy z tej dziedziny. Na wystawie możemy zobaczyć ponad 500 prac 67 artystów z całej Polski, jest to jedna z największych wystaw współczesnej ikony w Polsce.
Szkoła Malowania Ikon im. św. Józefa w Wadowicach powstała w 2008 r. przy Sanktuarium św. Józefa w Wadowicach. Pierwszy kurs podstawowy, przeprowadzony na prośbę przyjaciół, okazał się niezwykle owocny, dzięki czemu zorganizowano kolejny, już w ramach działalności domu rekolekcyjnego.
O. Włodzimierz Tochmański OCD, ówczesny przeor klasztoru wadowickiego, powstającemu dziełu nadał nazwę Karmelitańska Szkoła Ikonopisania im. św. Józefa. Od tamtej pory szkoła działa nieprzerwanie, coraz bardziej rozwijając i wzbogacając program nauczania. Dzięki temu pojawiły się kursy o różnym stopniu trudności. Osobne kursy zostały poświęcone: złoceniom, kaligrafii i iluminacji książkowej, stiukom, freskom, malowaniu pławem, gruntom, polichromowaniu rzeźby czy mozaice.
Obecnie pod nazwą Szkoła Malowania Ikon im. św. Józefa odbywa się kilkanaście kursów rocznie. Kursy mają miejsce głównie w ośrodku rekolekcyjnym ojców karmelitów w Wadowicach. Efektywnie przebiega również współpraca ze wspólnotami, przy których powstają diakonie ikonopisania (Szkoła Nowej Ewangelizacji Tarnów, Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym Myślenice). Wychowankowie Szkoły sami już otwierają pracownie ikonopisania, tworzą wspólnoty, prowadzą kursy i angażują się w aranżacje wnętrz sakralnych, pozostając w stałym kontakcie ze swoją „Alma Mater”.
Wokół Szkoły z biegiem czasu stworzyło się środowisko: Nieformalne Stowarzyszenie Artystów i Twórców sztuki sakralnej im. Św. Józefa. Można powiedzieć wspólnota ludzi zafascynowanych ikoną i ogólnie wykonywaniem sztuki sakralnej. Spotykają się oni systematycznie na kursach, warsztatach czy rekolekcjach.
Organizatorzy wystawy: Dwór w Stryszowie oddział Zamku Królewskiego na Wawelu, Szkoła Malowania Ikon im. św. Józefa w Wadowicach, Nieformalne Stowarzyszenie Artystów i Twórców Sztuki Sakralnej im. św. Józefa.
Kuratorzy: Krzysztof Cudo, Agnieszka Król, Justyna Żarnowska-Żmijowska.
Oblicze ikony jest kontynuacją wystawy Charyzmat ikony z roku 2021, która również miała miejsce w Dworze w Stryszowie. Muzeum stryszowskie od kilku lat współpracuje ze Szkołą Malowania Ikon im. św. Józefa w Wadowicach, dlatego też wybór dworu na miejsce eksponowania wystawy z okazji 15-lecia szkoły wydawał się oczywisty. Przygotowania do wystawy rozpoczęły jeszcze w roku 2022 cyklem comiesięcznych wykładów z dziedziny ikonografii. Wykłady były okazją do poszerzenia wiedzy z tej dziedziny. Na wystawie możemy zobaczyć ponad 500 prac 67 artystów z całej Polski, jest to jedna z największych wystaw współczesnej ikony w Polsce.
Szkoła Malowania Ikon im. św. Józefa w Wadowicach powstała w 2008 r. przy Sanktuarium św. Józefa w Wadowicach. Pierwszy kurs podstawowy, przeprowadzony na prośbę przyjaciół, okazał się niezwykle owocny, dzięki czemu zorganizowano kolejny, już w ramach działalności domu rekolekcyjnego.
O. Włodzimierz Tochmański OCD, ówczesny przeor klasztoru wadowickiego, powstającemu dziełu nadał nazwę Karmelitańska Szkoła Ikonopisania im. św. Józefa. Od tamtej pory szkoła działa nieprzerwanie, coraz bardziej rozwijając i wzbogacając program nauczania. Dzięki temu pojawiły się kursy o różnym stopniu trudności. Osobne kursy zostały poświęcone: złoceniom, kaligrafii i iluminacji książkowej, stiukom, freskom, malowaniu pławem, gruntom, polichromowaniu rzeźby czy mozaice.
Obecnie pod nazwą Szkoła Malowania Ikon im. św. Józefa odbywa się kilkanaście kursów rocznie. Kursy mają miejsce głównie w ośrodku rekolekcyjnym ojców karmelitów w Wadowicach. Efektywnie przebiega również współpraca ze wspólnotami, przy których powstają diakonie ikonopisania (Szkoła Nowej Ewangelizacji Tarnów, Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym Myślenice). Wychowankowie Szkoły sami już otwierają pracownie ikonopisania, tworzą wspólnoty, prowadzą kursy i angażują się w aranżacje wnętrz sakralnych, pozostając w stałym kontakcie ze swoją „Alma Mater”.
Wokół Szkoły z biegiem czasu stworzyło się środowisko: Nieformalne Stowarzyszenie Artystów i Twórców sztuki sakralnej im. Św. Józefa. Można powiedzieć wspólnota ludzi zafascynowanych ikoną i ogólnie wykonywaniem sztuki sakralnej. Spotykają się oni systematycznie na kursach, warsztatach czy rekolekcjach.
Organizatorzy wystawy: Dwór w Stryszowie oddział Zamku Królewskiego na Wawelu, Szkoła Malowania Ikon im. św. Józefa w Wadowicach, Nieformalne Stowarzyszenie Artystów i Twórców Sztuki Sakralnej im. św. Józefa.
Kuratorzy: Krzysztof Cudo, Agnieszka Król, Justyna Żarnowska-Żmijowska.
Wernisaż
3 czerwca, godzina 16:00
wstęp bezpłatny
wstęp bezpłatny
Wernisaż uświetni koncert zespołu Trinus Ensemble, w składzie:
Adrianna Bujak-Cyran – sopran
Liliana Pociecha – sopran
Anita Pyrek-Nąckiewicz – alt
Aleksandra Kauf-Tyrała – suka biłgorajska, fidel płocka
Artyści wykonają program pt: "W drodze. Pieśni średniowiecznych pielgrzymów".
W programie: utwory średniowieczne ze zbiorów El Libre Vermell, Codex Montpellier, Laudario di Cortona
Zapraszamy serdecznie na pielgrzymkę muzyczną po trzech sanktuariach europejskich, ulokowanych w basenie Morza Śródziemnego. Wyruszamy z góry Monserrat w Katalonii. Otworzymy tam niezwykły skarbiec – tzw. Czerwoną Księgę (El Libre Vermell), zawierającą oryginalne czternastowieczne pieśni pielgrzymów idących do Czarnej Madonny, znajdującej się w benedyktyńskim klasztorze. Pieśni te były w swoim czasie tak popularne, że postanowiono zapisać je dla potomności.
Kolejnym przystankiem będzie francuskie miasteczko Montpellier, od którego bierze nazwę unikatowa kolekcja muzyczna: kodeks z największą ilością utworów w tzw. stylu Ars Antiqua (ok.330). Usłyszycie Państwo typowe dla tego okresu (przełom XIII i XIV w.) trzygłosowe motety wykonywane wokalno – instrumentalnie.
Na koniec dochodzimy zaś do Italii, skąd pochodzą żywe i taneczne laudy, czyli jednogłosowe pieśni religijne, śpiewane już w języku narodowym (a nie po łacinie), związane z ruchem franciszkańskim, a zapisane w księdze Laudario di Cortona.
Trzy głosy żeńskie wzbogacone głębokim brzmieniem instrumentów etnicznych, pozwolą Państwu wczuć się w świat średniowiecznych pielgrzymów. I, jak pisał Piotr Orawski, “nam pozwala to poznać te dawne średniowieczne pieśni w ich autentycznej i niezmienionej przez setki lat formie, a także po raz kolejny zburzyć jednostronny stereotyp tych odległych czasów, który wieki średnie postrzegał wyłącznie jako czas ascezy, powagi, surowości i modlitwy. Okazuje się, że ludzie tamtej epoki potrafili wielbić Boga z radością w sercu i pieśnią na ustach, tańcząc na kościelnym dziedzińcu”.