Barwy natury

Początkiem lat 70. rozpoczyna współpracę z Cepelią, projektując kilimy i gobeliny cieszące się dużym zainteresowaniem na Zachodzie Europy. Jej tkaniny w dużych formatach, o bogatej kolorystyce, wykorzystujące szorstkość owczej wełny, wykonywane techniką tradycyjną, są mechate, czerwienne, furkotne.

Od monstrum – dużych form, Ewa Fortuna przechodzi do miniatur tkackich, inspirując się naturą, pejzażem, tatrzańskim krajobrazem. Tematem jej prac są głównie pejzaże – tkane, malowane, kolażowe. Zawarte są w cyklach „Pejzaże tatrzańskie”, „ Moje pejzaże”, „Pejzaż rodzinny”.

Władysław Hasior powiedział o Ewie: „Artystka – co zdarza się w dzisiejszych czasach rzadko – mówi szeptem, a jej prace są pełne ciepła i spokoju. Szepcze o światach delikatnych, ulotnych, harmonijnych i pięknych”.
Prace swoje eksponowała na ponad 70 wystawach środowiskowych, ogólnopolskich i międzynarodowych. Jej dzieła zdobią muzea i galerie prywatne w kraju i zagranicą, m.in. Muzeum Tatrzańskie w Zakopanem, Instytut Wzornictwa w Warszawie, Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Jana Kasprowicza na Harendzie.

W 2011 została wyróżniona nagrodą Burmistrza Miasta Zakopane i nagrodą roku ZPAP – statuetką HALNA 2011.

Ewa Fortuna to jedna z nielicznych artystek zajmujących się tkactwem artystycznym, zakopianka, której dzieła pragniemy zaprezentować we wnętrzach i scenerii stryszowskiego dworu, będącego odziałem Zamku Królewskiego na Wawelu.

Ponad 40-letni okres pracy twórczej jest okazją przekrojowego pokazania jej dorobku, od najwcześniejszych prac po dzieła najnowsze.